S
SoruCevap
Misafir
İntihara meyillidir kandaki delilik,
ve önünü aldım, sanırsın
oysa çıldır(t)maya başlar sözleri sığındığın şarkıların...
hangi ucundan yakalayıp ortasına sürüklesem adımlarımı
yine de en ucunda buluyorum kendimi;
-hayatın...
içine şiir kaçan bir gecede
ak düşmüş saçlarımın her bir teline kendimi asıyorum;
dilim düşüm bağlı bu üzgün, gözyaşı kentinde...
tüm asudeliğiyle gözbebeklerime işlerken duvardaki mavi,
içimdeki rengin hüzün bir kat daha şımartıyor geceyi
karanlıkta kıpırtısız bir tebessüm sağanağı,
çekip alıyorum ölmeyenleri hüznümü doyurmaya...
düş kurmanın bedeli kırıklar işte yüzümde çizgi çizgi,
yaşlanıyorum sanırım,
tıpkı on yedi yaşımın haziranına devrilirken gençliğim,
büyümek zorunda olduğum gibi...
aynamda küs bakışlı yıllar darmadağın,
cam kırıkları kan sızdırıyor şiir yataklarına yüreğimin...
ve küfre susamış ağzım zamana ana avrat!
intihar yüklü sevdaların
üstü şiirle örtülmüş cesetlerini taşıyorum içimde;
yüzünü hiç kimselerin göremediği…
katilini fısıldıyor işte geceye tanıdık ölümler;
hiçbiri ben değilim bunların...
hüzün aymazca dolaşıyor tenimde,
şiirimi yırtan bir el yüzünü gizlemeden haykırıyor:
''sen haklıydın!...''
bir boşluğun resmini çiziyorum duyduklarıma sağır kalan yanımla,
uçurum yosun kokan bir kent ısmarlıyor bana,
kimliğime doluşan harflerle sınırlı kalıyor kente aşinalığım;
kaçmak istesem de yakamda buhran saatleri…
kırılmaya gidiyorum, kırmadan dönerim.
-hayat !…
ORHAN KARIN
ve önünü aldım, sanırsın
oysa çıldır(t)maya başlar sözleri sığındığın şarkıların...
hangi ucundan yakalayıp ortasına sürüklesem adımlarımı
yine de en ucunda buluyorum kendimi;
-hayatın...
içine şiir kaçan bir gecede
ak düşmüş saçlarımın her bir teline kendimi asıyorum;
dilim düşüm bağlı bu üzgün, gözyaşı kentinde...
tüm asudeliğiyle gözbebeklerime işlerken duvardaki mavi,
içimdeki rengin hüzün bir kat daha şımartıyor geceyi
karanlıkta kıpırtısız bir tebessüm sağanağı,
çekip alıyorum ölmeyenleri hüznümü doyurmaya...
düş kurmanın bedeli kırıklar işte yüzümde çizgi çizgi,
yaşlanıyorum sanırım,
tıpkı on yedi yaşımın haziranına devrilirken gençliğim,
büyümek zorunda olduğum gibi...
aynamda küs bakışlı yıllar darmadağın,
cam kırıkları kan sızdırıyor şiir yataklarına yüreğimin...
ve küfre susamış ağzım zamana ana avrat!
intihar yüklü sevdaların
üstü şiirle örtülmüş cesetlerini taşıyorum içimde;
yüzünü hiç kimselerin göremediği…
katilini fısıldıyor işte geceye tanıdık ölümler;
hiçbiri ben değilim bunların...
hüzün aymazca dolaşıyor tenimde,
şiirimi yırtan bir el yüzünü gizlemeden haykırıyor:
''sen haklıydın!...''
bir boşluğun resmini çiziyorum duyduklarıma sağır kalan yanımla,
uçurum yosun kokan bir kent ısmarlıyor bana,
kimliğime doluşan harflerle sınırlı kalıyor kente aşinalığım;
kaçmak istesem de yakamda buhran saatleri…
kırılmaya gidiyorum, kırmadan dönerim.
-hayat !…
ORHAN KARIN