S
SoruCevap
Misafir
Haydi Abbas vakit tamam..akşam diyordun işte oldu akşam…
Dedi…ve Arkasını döndü gidiyor koca adam..
Adımları dönülmez yola gider..
Öylesine kararlı…
Öylesine umursamaz…
Arkasında bıraktığı yıkıntıya veda bile etmeden…
Bir kere sarılmadan..bir kere öpmeden..
Akmadı bir damla olsun gözyaşı…
Öylesine kararlı
Öylesine hissiz…
Adımları dönülmez yola gider…
Küçücük yüreğime ateş düştü o an…
Gitme diye haykırmak istedi bir an..
Korktu..sustu..yuttu…
Ne olurdu bir öpseydi..bir koklasaydı…
Ahh o gidişi..
Ahh o bitişi…
Baba böylemi olucaktı gidişin?
O saçlarını düzeltti rüzgar estikçe…
Kız kan akıttı O her adım attıkça…
Baba dedi…babam dedi..inim inim inledi..
Ne duyan oldu ne bakan…
O gelicek güzel hayatının hayallerine daldı…
Kız ben şimdi ne yaparım? diye hıçkırdı…
Oruçtu…
kız yapayalnız sofralarda yalnızlığına katık etti gözyaşlarını…
İstanbul için iftar vaktini beklerdi…ama o Ankara’daydı…
Çünkü yüreği İstanbul’daydı…
Gününe gün ekledi…ayları içine ok gibi işledi…
Hele bayram geldimi…hele bayram geldimi…
Bomboş duvarlarla hasret giderirdi…
Ne el öptü..ne harçlık aldı…
O her bayram kimsesizliğine ağladı…
Ahh o yorganın dili olsada konuşsa…
Ahh o yastık hangi gece hüzünle ıslanmadı…
Ne sitemler etti..ne figanlar etti…
Birini bile duyan olmadı…
Yaralıydı…
Bir fotoğraf bile bırakmadı giderken…
Hiçmiş gibi hiç olmamış gibi olmak istedi…
Ama adam bilemedi yavru ceylanı için her şeydi…
Sesini unuttu kız..kokusunu,sıcaklığını unuttu…
Bir hasretini unutmadı…acıları lokma lokma yuttu…
Yalvardı…
Gününe gün eklendi..özlemine özlem…
Kimseler bilmedi o yüreğin nasıl yandığını…
Kimseler bilmedi babasız kolun kanadın kırıldığını…
Bi kere ararmı dedi..bi kere gelirmi..
Gününe gün eklendi… özlemine özlem…
Yıkıntıydı…
Evlendi dediler…elin çocuğuna baba oldu…
Ya ben dedi…ya ben dedi…
Başka bi şey diyemedi…
Ahh o dili çözülebilseydi…
Ahh yüreği bi konuşabilseydi…
Sustu..yuttu…
Artık dönüceğine umudu yoktu…
Keşke dedi keşke ölse…
Bir mezara gider sarılırım toprağına babam diye…
Doya doya ağlarım kucağında ..itemez..gidemez…
Kovamaz…kaçamaz…
Bilmediği yerlerde kimbilir nasıl…
Hiç değilse hayırla anarım..sitemle değil…
Neler düşündü..neler geçirdi içinden…
Kendi konuştu kendi dinledi…
Her hatırlayışında binlerce vuruldu yüreğinden..
Haydi Abbas vakit tamam..akşam diyordun işte oldu akşam…
Dedi…ve Arkasını döndü gidiyor koca adam..
Adımları dönülmez yola gider..
Öylesine kararlı…
Öylesine umursamaz…
Arkasında bıraktığı yıkıntıya veda bile etmeden
Dedi…ve Arkasını döndü gidiyor koca adam..
Adımları dönülmez yola gider..
Öylesine kararlı…
Öylesine umursamaz…
Arkasında bıraktığı yıkıntıya veda bile etmeden…
Bir kere sarılmadan..bir kere öpmeden..
Akmadı bir damla olsun gözyaşı…
Öylesine kararlı
Öylesine hissiz…
Adımları dönülmez yola gider…
Küçücük yüreğime ateş düştü o an…
Gitme diye haykırmak istedi bir an..
Korktu..sustu..yuttu…
Ne olurdu bir öpseydi..bir koklasaydı…
Ahh o gidişi..
Ahh o bitişi…
Baba böylemi olucaktı gidişin?
O saçlarını düzeltti rüzgar estikçe…
Kız kan akıttı O her adım attıkça…
Baba dedi…babam dedi..inim inim inledi..
Ne duyan oldu ne bakan…
O gelicek güzel hayatının hayallerine daldı…
Kız ben şimdi ne yaparım? diye hıçkırdı…
Oruçtu…
kız yapayalnız sofralarda yalnızlığına katık etti gözyaşlarını…
İstanbul için iftar vaktini beklerdi…ama o Ankara’daydı…
Çünkü yüreği İstanbul’daydı…
Gününe gün ekledi…ayları içine ok gibi işledi…
Hele bayram geldimi…hele bayram geldimi…
Bomboş duvarlarla hasret giderirdi…
Ne el öptü..ne harçlık aldı…
O her bayram kimsesizliğine ağladı…
Ahh o yorganın dili olsada konuşsa…
Ahh o yastık hangi gece hüzünle ıslanmadı…
Ne sitemler etti..ne figanlar etti…
Birini bile duyan olmadı…
Yaralıydı…
Bir fotoğraf bile bırakmadı giderken…
Hiçmiş gibi hiç olmamış gibi olmak istedi…
Ama adam bilemedi yavru ceylanı için her şeydi…
Sesini unuttu kız..kokusunu,sıcaklığını unuttu…
Bir hasretini unutmadı…acıları lokma lokma yuttu…
Yalvardı…
Gününe gün eklendi..özlemine özlem…
Kimseler bilmedi o yüreğin nasıl yandığını…
Kimseler bilmedi babasız kolun kanadın kırıldığını…
Bi kere ararmı dedi..bi kere gelirmi..
Gününe gün eklendi… özlemine özlem…
Yıkıntıydı…
Evlendi dediler…elin çocuğuna baba oldu…
Ya ben dedi…ya ben dedi…
Başka bi şey diyemedi…
Ahh o dili çözülebilseydi…
Ahh yüreği bi konuşabilseydi…
Sustu..yuttu…
Artık dönüceğine umudu yoktu…
Keşke dedi keşke ölse…
Bir mezara gider sarılırım toprağına babam diye…
Doya doya ağlarım kucağında ..itemez..gidemez…
Kovamaz…kaçamaz…
Bilmediği yerlerde kimbilir nasıl…
Hiç değilse hayırla anarım..sitemle değil…
Neler düşündü..neler geçirdi içinden…
Kendi konuştu kendi dinledi…
Her hatırlayışında binlerce vuruldu yüreğinden..
Haydi Abbas vakit tamam..akşam diyordun işte oldu akşam…
Dedi…ve Arkasını döndü gidiyor koca adam..
Adımları dönülmez yola gider..
Öylesine kararlı…
Öylesine umursamaz…
Arkasında bıraktığı yıkıntıya veda bile etmeden