Peygamberimizin Hz.Fatma'ya vedası

[Zeberus]

Canım kızım, dediği... Baba şefkatiyle bağrına bastığı... Koklayıp sevdiği... Hz. Hatice'nin hayatta kalan son hatırası...

Peygamber neslini devam ettiren Hz. Hasan ile Hz. Hüseyin'in annesi... Ehl-i Beyt'in ilk halkası... Biricik kızı Hz.Fatıma... Ayrılık vakti yaklaşmıştı... Baba ile kızı veda edecekti... Dayanılmaz bir sahne... Çağırdı O'nu yanına... Bir şeyler söyledi kulağına... Önce ağladı Fatıma... Zira ; Öleceğini söylemişti babası O'na..

Sonra da tebessüm etti... Bu defa da; ehl-i beytinden ilk defa kavuşacak olanın kendisi olduğunu müjdelemişti... Ayrılış ve buluşma... Önce ağlattı.. sonra da sevindirdi Hz.Fatıma'yı... Babasıyla cennet bahçelerinden bir bahçede buluşacaktı... Peygamber de ciğer paresi yavrusuna kavuşacaktı...

Tam bu sırada ölüm meleği Azrail geldi...

Selam verdi... İçeri girmek için yine izin istedi... Rasulüllah, buyurun dedi... Azrail içeri girdi

- Ya Muhammed, ne emrediyorsun?
Resul'ün cevabı... Arzu dolu.. hasret dolu.. aşk dolu... Ve kesindi
- Dileğim senden; şu anda Rabbi'me ulaştır beni, dedi...
Bir tarafta da mübarek dudaklarında bir dua
"Allah'ım! Merhamet et...
Günahlarımı bağışla...
Beni Refik-i a'la'ya eriştir...
Beni Refik-i a'la camiasında kıl..." - takvim