S
SoruCevap
Misafir
Oyun terapisi çocuğun odak alındığı ve oyunun iyileştirici etkisinin kullanıldığı bir terapi türüdür. Bu alanda eğitim almış terapistler tarafından 2-12 yaş aralığındaki çocuklarla yapılır.
Ne yapıyorsunuz da çocuk iyileşiyor?
Oyun terapisinde terapist çocuğun kendini iyileştirme potansiyeline güvenir ve çocuğa öz güveninin gelişeceği bu güvenli alanı sağlar. Terapist ve çocuğun kurduğu bağın terapide önemli yeri vardır.
Terapiye getirmem demek çocuğum hasta mı demek? O kadar da kötü durumda değiliz aslında…
Terapiye gelen çocuk “hasta” değildir. Her çocuk büyürken zorluklar yaşar, ebeveynler bu zorlukların üstesinden tek başına gelemediklerinde terapi devreye girer. Bunun yanında çocuğunuzun “çok kötü durumda” olmasını beklememelisiniz. Anne-baba olarak eminim ki halihazırda zorluklarla baş etme eşiğiniz çok yüksek, en kötü ana kadar beklemek bu yüzden iyi bir fikir olmayabilir.
Ben çocuğumla oynayamaz mıyım, o neden iyi gelmiyor?
Yetişkinlerle yapılan terapiyi düşünün. Terapistinizle konuşmak ve eşinizle/arkadaşınızla/ebeveyninizle konuşmak asla aynı olmayacaktır. Hayatınızdaki kişiler sizi çok sevebilir, dinleyebilir, derdinize ortak olabilir ancak bir terapist bunun için eğitim almış, size problemin üstesinden gelmeniz için destek olacak profesyonel kişidir. Aynı durumu oyun terapisi için de düşünebilirsiniz.
Çok sıkıntı çekiyoruz evet ama düşününce her şey zamanla geçiyor neden terapiye gelelim ki?
Çocukluktaki problemler sonsuza kadar aynı şekilde kalmıyor, bu doğru. Ancak problemler geçmiyor, yalnızca şekil değiştiriyor. Çocuğunuzla ilgili çözülmemiş meseleler onlara yetişkin hayatında bir yük olarak kalacaktır.
Ne yapıyorsunuz da çocuk iyileşiyor?
Oyun terapisinde terapist çocuğun kendini iyileştirme potansiyeline güvenir ve çocuğa öz güveninin gelişeceği bu güvenli alanı sağlar. Terapist ve çocuğun kurduğu bağın terapide önemli yeri vardır.
Terapiye getirmem demek çocuğum hasta mı demek? O kadar da kötü durumda değiliz aslında…
Terapiye gelen çocuk “hasta” değildir. Her çocuk büyürken zorluklar yaşar, ebeveynler bu zorlukların üstesinden tek başına gelemediklerinde terapi devreye girer. Bunun yanında çocuğunuzun “çok kötü durumda” olmasını beklememelisiniz. Anne-baba olarak eminim ki halihazırda zorluklarla baş etme eşiğiniz çok yüksek, en kötü ana kadar beklemek bu yüzden iyi bir fikir olmayabilir.
Ben çocuğumla oynayamaz mıyım, o neden iyi gelmiyor?
Yetişkinlerle yapılan terapiyi düşünün. Terapistinizle konuşmak ve eşinizle/arkadaşınızla/ebeveyninizle konuşmak asla aynı olmayacaktır. Hayatınızdaki kişiler sizi çok sevebilir, dinleyebilir, derdinize ortak olabilir ancak bir terapist bunun için eğitim almış, size problemin üstesinden gelmeniz için destek olacak profesyonel kişidir. Aynı durumu oyun terapisi için de düşünebilirsiniz.
Çok sıkıntı çekiyoruz evet ama düşününce her şey zamanla geçiyor neden terapiye gelelim ki?
Çocukluktaki problemler sonsuza kadar aynı şekilde kalmıyor, bu doğru. Ancak problemler geçmiyor, yalnızca şekil değiştiriyor. Çocuğunuzla ilgili çözülmemiş meseleler onlara yetişkin hayatında bir yük olarak kalacaktır.