S
SoruCevap
Misafir
Kurban Bayramı Nasıl Ortaya Cıkmıştır?
Cenabı Hakk'ın dostu olma şerefiyle şereflenmiş bir peygamber olan İbrahim (as) bir adakta bulunmuş, bir oğlu olduğu takdirde onu Allah'a kurban edeceğini adamıştı Aradan gecen zaman icerisinde oğulları olmuş ama o, adağını nasılsa unutmuştu Ruyada oğlunu kurban ediyor gormuş ve irkilmişti Hz İbrahim bu ruyayı uc ayrı gece gormuştur Peygamberlerin ruyası vahiy olduğu gibi onlar tarafından yapılan tabirleri de vahiydir İbrahim as da ruyasını, oğlunu kurban etmesi gerektiği şeklinde tabir etmiş ve boylece bu tabir de vahiy olmuştur Artık Hz İbrahim'in bu vahyi yerine getirmesi gerekiyordu
Elbette bu cok zordu ama Allah'tan aldığı vahye uymaması daha zordu İbrahim as buyuk bir imtihan karşısında olduğunu anladı Hic tereddut etmeden Allah'a teslim oldu ve durumu oğlu İsmail aleyhi'sselam'a acmaya karar verdi
Şimdi konu ile ilgili olarak Kur'anı Kerim'in acıklamalarını dinleyelim: Allah Teala buyuruyor:
İbrahim 'Ey Rabbim, bana iyilerden (bir oğul) ihsan et' dedi Biz de kendisine yumuşak huylu bir oğul mujdeledik Oğlu yanında koşacak cağa gelince, 'Ey oğlum, ben seni ruyamda boğazladığımı gôruyorum, bir duşun, ne dersin ?' dedi (İsmail) Babacığım, sana ne emrolunuyorsa yap İnşaallah beni sabredenlerden bulacaksın' dedi Her ikisi de Allah'a teslim oldular (Allah'ın emrine boyun eğdiler) İbrahim, oğlunu şakağı uzerine yatırdı Biz de ona şoyle seslendik: 'Ey İbrahim, ruyana gercekten sadakat gosterdin, şuphesiz ki bu apacık bir imtihandı' Dedik ve ona (İsmail'e karşılık ) buyuk bir kurbanlık fidye verdik Kendisine sonradan gelenler icin de iyi bir nam bıraktık Selam olsun İbrahim'e İşte biz iyilik yapanları boyle odullendiririz Cunku 0, bizim mumin kullarımızdandır(Saffat, 100111 )
Goruluyor ki, Kur'an da Hz İbrahim'in gorduğu ruyanın vahiy olduğunu teyit etmiştir Cunku Cenabı Hak kendisine seslenirken:
Ey İbrahim, gorduğun ruyaya gercekten sadakat gosterdinbuyurmuştur
İbrahim as, Allah'ın emrine boyun eğerek oğlunu kurban etmek uzere şakağı uzerine yatırınca Cenabı Hak, İsmail'in yerine bir koyun kurban etmesini emretmiştir Bu, Allah'ın insanlığa buyuk bir lutfudur Allah, insanları Hz İbrahim'in aracılığı ile insanı kurban etmekten korumuş olmasaydı muhtemelen insanlar, insan kurban etme, gibi korkunc bir geleneğe sahip olabilirdi ve insanları bu korkunc gelenekten kimse de kurtaramazdı
İbrahim as oğlu yerine Cenabı Hakk'ın kendisine gonderdiği kocu kurban etmiştir Boylece kurban Hz İbrahim'den sunnet olarak bize intikal etmiştir
Kurban, insanın Allah'a yaklaşmasına ve O'nun rızasını kazanmasına vesile olan bir ibadettir Kurbankelimesinde bu mana vardır İnsan kurban kesmekle İbrahim (as) gibi Allah'a ve O'nun emirlerine bağlılığını, gerekirse O'nun rızasını kazanmak icin her fedakarlığa katlanacağını gostermiş olur
Allah'ın hoşnutluğunu kazanmak icin yapılan her şeyde esas olan iyi niyettir Kurbanda da boyledir, iyi niyet ve ihlas esastır Bakınız, bu konuda Kur'anı Kerim'de şoyle buyuruluyor:
Onların (kurbanların ) ne etleri ne de kanları Allah'a ulaşır Fakat O'na sadece sizin takvanız ulaşır'' (Hacc, 37)
Esasen Allah Teala ancak takva sahiplerinin yapmış oldukları ibadetleri kabul eder Maide suresindeki şu ayeti kerimeler bu konuyu bir ornek vererek acıklıyor Allah Teala buyuruyor
(Ey Muhammed) Onlara Adem'in iki oğlu ile ilgili haberi hakkıyle oku Hani her ikisi birer kurban sunmuşlardı, birinden kabul edilmiş, diğerinden kabul edilmemişti (Kurbanı kabul edilmeyen otekine)
Seni oldureceğim, demişti Diğeri ise :
Allah, yalnız kendisinden korkanlardan kabul eder, dedi ve devam etti : Allah'a yemin ederim ki sen beni oldurmek icin bana el uzatsan da ben seni oldurmek icin sana el uzatacak değilim Ben, alemlerin Rabbi olan Allah'tan korkarım'' dedi (Maide, 2728 )
Goruluyor ki, kurban kesenlerden biri iyi niyeti ve Allah'tan korkması sebebiyle sunduğu kurban kabul gormuş, diğeri ise kotu niyeti sebebiyle kurbanı kabul edilmemiştir
Sevgili Peygamberimiz de bu konuda şoyle buyurmuştur :
Amellerin kıymeti ancak niyetlere goredir Herkesin niyet ettiği ne ise eline gececek olan ancak odur''(Buhari, Bedulvahiy, 1)
Cenabı Hakk'ın dostu olma şerefiyle şereflenmiş bir peygamber olan İbrahim (as) bir adakta bulunmuş, bir oğlu olduğu takdirde onu Allah'a kurban edeceğini adamıştı Aradan gecen zaman icerisinde oğulları olmuş ama o, adağını nasılsa unutmuştu Ruyada oğlunu kurban ediyor gormuş ve irkilmişti Hz İbrahim bu ruyayı uc ayrı gece gormuştur Peygamberlerin ruyası vahiy olduğu gibi onlar tarafından yapılan tabirleri de vahiydir İbrahim as da ruyasını, oğlunu kurban etmesi gerektiği şeklinde tabir etmiş ve boylece bu tabir de vahiy olmuştur Artık Hz İbrahim'in bu vahyi yerine getirmesi gerekiyordu
Elbette bu cok zordu ama Allah'tan aldığı vahye uymaması daha zordu İbrahim as buyuk bir imtihan karşısında olduğunu anladı Hic tereddut etmeden Allah'a teslim oldu ve durumu oğlu İsmail aleyhi'sselam'a acmaya karar verdi
Şimdi konu ile ilgili olarak Kur'anı Kerim'in acıklamalarını dinleyelim: Allah Teala buyuruyor:
İbrahim 'Ey Rabbim, bana iyilerden (bir oğul) ihsan et' dedi Biz de kendisine yumuşak huylu bir oğul mujdeledik Oğlu yanında koşacak cağa gelince, 'Ey oğlum, ben seni ruyamda boğazladığımı gôruyorum, bir duşun, ne dersin ?' dedi (İsmail) Babacığım, sana ne emrolunuyorsa yap İnşaallah beni sabredenlerden bulacaksın' dedi Her ikisi de Allah'a teslim oldular (Allah'ın emrine boyun eğdiler) İbrahim, oğlunu şakağı uzerine yatırdı Biz de ona şoyle seslendik: 'Ey İbrahim, ruyana gercekten sadakat gosterdin, şuphesiz ki bu apacık bir imtihandı' Dedik ve ona (İsmail'e karşılık ) buyuk bir kurbanlık fidye verdik Kendisine sonradan gelenler icin de iyi bir nam bıraktık Selam olsun İbrahim'e İşte biz iyilik yapanları boyle odullendiririz Cunku 0, bizim mumin kullarımızdandır(Saffat, 100111 )
Goruluyor ki, Kur'an da Hz İbrahim'in gorduğu ruyanın vahiy olduğunu teyit etmiştir Cunku Cenabı Hak kendisine seslenirken:
Ey İbrahim, gorduğun ruyaya gercekten sadakat gosterdinbuyurmuştur
İbrahim as, Allah'ın emrine boyun eğerek oğlunu kurban etmek uzere şakağı uzerine yatırınca Cenabı Hak, İsmail'in yerine bir koyun kurban etmesini emretmiştir Bu, Allah'ın insanlığa buyuk bir lutfudur Allah, insanları Hz İbrahim'in aracılığı ile insanı kurban etmekten korumuş olmasaydı muhtemelen insanlar, insan kurban etme, gibi korkunc bir geleneğe sahip olabilirdi ve insanları bu korkunc gelenekten kimse de kurtaramazdı
İbrahim as oğlu yerine Cenabı Hakk'ın kendisine gonderdiği kocu kurban etmiştir Boylece kurban Hz İbrahim'den sunnet olarak bize intikal etmiştir
Kurban, insanın Allah'a yaklaşmasına ve O'nun rızasını kazanmasına vesile olan bir ibadettir Kurbankelimesinde bu mana vardır İnsan kurban kesmekle İbrahim (as) gibi Allah'a ve O'nun emirlerine bağlılığını, gerekirse O'nun rızasını kazanmak icin her fedakarlığa katlanacağını gostermiş olur
Allah'ın hoşnutluğunu kazanmak icin yapılan her şeyde esas olan iyi niyettir Kurbanda da boyledir, iyi niyet ve ihlas esastır Bakınız, bu konuda Kur'anı Kerim'de şoyle buyuruluyor:
Onların (kurbanların ) ne etleri ne de kanları Allah'a ulaşır Fakat O'na sadece sizin takvanız ulaşır'' (Hacc, 37)
Esasen Allah Teala ancak takva sahiplerinin yapmış oldukları ibadetleri kabul eder Maide suresindeki şu ayeti kerimeler bu konuyu bir ornek vererek acıklıyor Allah Teala buyuruyor
(Ey Muhammed) Onlara Adem'in iki oğlu ile ilgili haberi hakkıyle oku Hani her ikisi birer kurban sunmuşlardı, birinden kabul edilmiş, diğerinden kabul edilmemişti (Kurbanı kabul edilmeyen otekine)
Seni oldureceğim, demişti Diğeri ise :
Allah, yalnız kendisinden korkanlardan kabul eder, dedi ve devam etti : Allah'a yemin ederim ki sen beni oldurmek icin bana el uzatsan da ben seni oldurmek icin sana el uzatacak değilim Ben, alemlerin Rabbi olan Allah'tan korkarım'' dedi (Maide, 2728 )
Goruluyor ki, kurban kesenlerden biri iyi niyeti ve Allah'tan korkması sebebiyle sunduğu kurban kabul gormuş, diğeri ise kotu niyeti sebebiyle kurbanı kabul edilmemiştir
Sevgili Peygamberimiz de bu konuda şoyle buyurmuştur :
Amellerin kıymeti ancak niyetlere goredir Herkesin niyet ettiği ne ise eline gececek olan ancak odur''(Buhari, Bedulvahiy, 1)