S
SoruCevap
Dün Gece Sondun..
Kalbimle konuştum bu gece.''Seviyormusun onu hala?''dedim,sustu..
Vereceği cevaptan korkar gibiydi,açıkcası bende duymaktan...'
'Yoruldum'' diyebildi sadece.
''Hemde çok yoruldum''..
Sevemiyordu sanırım daha fazla.Vazgeçemiyordu da..
Acıyordu sadece ve mutlu değildide..Hissediyordum bunu.
Alıp yerine koydum kalbimi.Acıyordu gerçekten de..
Yorgunluğunu bütün bedenimde duyuyordum.
Dedim ''ne çok yormuşum seni''..Elimi attım üstüne,atmıyordu...
''Hergün bir parçam yok oluyor sanki'' diye söylendi..'
'Tek sebebide sensin üstelik'' diyerek suçluyordu beni..
Utandım haklıydı..
Herkese paylaştırmam gereken sevgiyi tek birine vermiştim çünkü.
Hem de hiç hak etmeyen birine..Kalbim görevini yapamaz olmuştu..
Ağlıyordu..
Ses verdim kalbime.İçimde olmasına rağmen bu kadar derinden hissetmemiştim hiç hıçkırıklarını..'
'Ne kazandım'' diye sordum,cevap verdi..
''Kanayan bir kalp,ağlayan gözler ve sürekli özlem'' diyebildi..
Bunlarla doldurmuşum meğer kalbimi,hiç bilmeden kendime etmişim.
Şimdi kalbimle başbaşayım,yardım istememe rağmen ne bu çığlığıma bir cevap,nede uzanan yardım eli var.
Üstelik kalbimde söz dinlemiyor,paramparça...
Ve o da yardıma muhtaç.
İçimde atanla yabancı gibiyim,ve yine yapayalnız..
Korkularım daha da arttı,yalnızlığımda öyle..
Artık güvenmem kimseye...Çünkü hiçkimse,değmiyor hiçbir emeğime...
Kalbimle konuştum bu gece.''Seviyormusun onu hala?''dedim,sustu..
Vereceği cevaptan korkar gibiydi,açıkcası bende duymaktan...'
'Yoruldum'' diyebildi sadece.
''Hemde çok yoruldum''..
Sevemiyordu sanırım daha fazla.Vazgeçemiyordu da..
Acıyordu sadece ve mutlu değildide..Hissediyordum bunu.
Alıp yerine koydum kalbimi.Acıyordu gerçekten de..
Yorgunluğunu bütün bedenimde duyuyordum.
Dedim ''ne çok yormuşum seni''..Elimi attım üstüne,atmıyordu...
''Hergün bir parçam yok oluyor sanki'' diye söylendi..'
'Tek sebebide sensin üstelik'' diyerek suçluyordu beni..
Utandım haklıydı..
Herkese paylaştırmam gereken sevgiyi tek birine vermiştim çünkü.
Hem de hiç hak etmeyen birine..Kalbim görevini yapamaz olmuştu..
Ağlıyordu..
Ses verdim kalbime.İçimde olmasına rağmen bu kadar derinden hissetmemiştim hiç hıçkırıklarını..'
'Ne kazandım'' diye sordum,cevap verdi..
''Kanayan bir kalp,ağlayan gözler ve sürekli özlem'' diyebildi..
Bunlarla doldurmuşum meğer kalbimi,hiç bilmeden kendime etmişim.
Şimdi kalbimle başbaşayım,yardım istememe rağmen ne bu çığlığıma bir cevap,nede uzanan yardım eli var.
Üstelik kalbimde söz dinlemiyor,paramparça...
Ve o da yardıma muhtaç.
İçimde atanla yabancı gibiyim,ve yine yapayalnız..
Korkularım daha da arttı,yalnızlığımda öyle..
Artık güvenmem kimseye...Çünkü hiçkimse,değmiyor hiçbir emeğime...