Konuya cevap cer

ßilmediğim bi şehrin bilinmedik sokaklarında yürüyorum

her adımda başka silüetler çıkıyor karşıma

çıkış kapısı nerde diye soruyorum

hüzünle karşılık veriyor çaresiz bakışlarıma

ilerliyorum ilerliyorum ilerliyorum

Nereye gittiğimi ne olacağını bilmiyorum

geriye dönüp baktığımda

yere attıkları maskeleri görüyorum

bu şehrin kör kuytularında

yok olup ölmekten korkuyorum

koşuyorum koşuyorum koşuyorum

Daha önce bu dakikaları yaşamışcasına

bu insan bakışılarını görmüş gibi

sınırlı nefeslerimin sonuna gidercesine

idam masasına gider gibi

titriyorum titriyorum titriyorum..

ßunlar son yolculuk değil biliyorum

sonu yazılmamış hikayelerde rol alıyorum

aslında korkmaktan korkmuyorum

uçurum sahnesi geldiğinde

direk atlayan kahraman ben olmak istemiyorum.....

}{ özLem }{