H
haberci
Misafir
Daha evvel gezegenimizin uydusu
Ay
, bize çarpmak üzere üzerimize hakikat gelseydi neler yaşanacağını sizlere açıklamıştık. Epeyce kaotik bir senaryoya yer verdiğimiz o içeriğimizde Ay’ın gezegenimiz üzerindeki kritik rollerine de değinmiştik. Bu içeriğimizde ise hâlihazırda birden fazla kişinin fark ettiği lakin
anlamlandırmakta zorlandığı
bir duruma göz atacağız.
Gezegenimizin etrafında
her 27 günde bir
turunu
tamamlayan Ay, bu müddet zarfında bizlere daima birebir yüzünü gösteriyor. Bu duruma karşılık hazır bir yanıt olarak Ay’ın kendi etrafında dönmediğini ve bu sebeple onu birebir biçimde gördüğümüzü söyleyebilirsiniz. Ama Ay’ın
kendi etrafında
döndüğünü de biliyoruz. Pekala o vakit nasıl oluyor da biz her vakit Ay’ın tıpkı yüzünü görüyoruz?
Ay hem kendi etrafında hem de gezegenimizin etrafında dönüyorsa onun her tarafını görmemiz gerekmez mi?
Ay’ın kendi etrafında ve Dünya’nın etrafında dönme suratını
hesaba katmadığınızda
bu soru, kulağa epey mantıklı geliyor. Aslında Ay baştan bu yana çok defa bize gösterdiği yüzünü
değiştirmeye çalıştı
ama Dünya, vakit içinde bu durumun gerçekleşmesini engelleyerek uydusunu şimdiki hâline getirdi. Pekala bunu nasıl yaptı?
Dünya’nın etrafını 27 günde turlayan Ay’ın kendi etrafında bir çeşidi tamamlama müddeti de buna eşit. Yani 1 ayın sonunda hem bizim etrafımızda hem de kendi etrafında dönmüş oluyor.
Bu da her baktığımızda
aynı yarım
küreyi görmemize sebep oluyor. Ay’ın karanlık tarafını görmemizi
engelleyen
durum da tam olarak bu.
Ay’ın bize gösterdiği yüzde 50’lik kısmının biraz fazlasını belli vakitlerde görebiliyoruz. Bu fazlalık ise çok değil, görünmeyen kısmın yalnızca
yüzde 9’unu
kapsıyor. Yani Ay’ın yalnızca
yüzde 59’luk
kısmını Dünya’dan görebiliyoruz.
Kaba anlatımın akabinde mantığı tam olarak oturtmak ismine ‘Kütleçekim kilidinin’ ne olduğunu basitçe açıklayalım: Öncelikle biraz geçmişe gidelim
Senkronize dönüş
olarak da bilinen bu durum, bir gök cisminin yörüngesinde bulunduğu öteki cisme daima tıpkı yüzünü göstermesi manasına geliyor, tıpkı Ay örneğinde olduğu üzere. Ay her vakit bu türlü değildi elbette. Birinci oluşmaya başladığı devirlerde Dünya ile epey uyumsuz bir sürate sahip olduğundan hem kendi etrafında hem de gezegenimizin etrafında dönme mühleti
oldukça farklıydı
.
Uzun vakit içinde Dünya’nın uyguladığı yer çekimi kuvveti Ay’ın
şeklinin bozulmasına
yol açınca da suratında belli değişiklikler ortaya çıktı. Başımızda canlandırmak ismine, Dünya’da duran bizler, ayağımızda ve başımızda birbirinden
çok da farklı olmayan
çekim kuvvetleri hissederiz.
Fakat Dünya ve Ay ortasındaki aralık ve Ay’ın büyüklüğü, işleri değiştiriyor:
Bu durumda Ay’ın bize bakan tarafına, karanlık tarafa göre
daha çok çekim kuvveti
uygulanıyor. Ay kendi etrafında döndüğü için kütleçekim merkezi de yüzünü Dünya’dan farklı bir tarafa
çevirmeye çalışsaydı
gezegenimizin çekim gücü onu olduğu noktada tutardı.
Yani şayet Ay olduğundan süratli ilerleseydi her seferinde Dünya, onu hizasında tutmaya çalışır, eski yerine getirirdi. Vakit içinde Ay’ın kendi yörüngesi ile Dünya etrafındaki tipini tamamlama müddetini
eşitleyen
de bu oldu.
Elbette burada karşılıklı tesirler göze çarpıyor. Zira Ay birebir tesir sonucunda Dünya’ya karşı bir
fren vazifesi
görmüş ve uzun vakit evvel sadece
6 saat
olan gün mühletini bugünkü 24 saate çıkarmış.
Dünya’nın Ay’ın biçimini bozduğunu söylemiştik. Ay ise form alması epey kolay olan okyanusların düzeylerini vakit zaman yükselterek bunu yapıyor:
Son olarak bunun Dünya-Ay ikilisine özel bir durum olmadığını, Güneş Sistemi’ndeki
diğer gezegenlerde
ve uydularında da görüldüğünü belirtelim. Mevzu hakkındaki niyetlerinizi yorum kısmında paylaşabilirsiniz.
Kaynaklar
: Astronomy, Uzay-Bilim, Conceptual Academy, Sky at Night Magazine, Evrim Ağacı
Ay
, bize çarpmak üzere üzerimize hakikat gelseydi neler yaşanacağını sizlere açıklamıştık. Epeyce kaotik bir senaryoya yer verdiğimiz o içeriğimizde Ay’ın gezegenimiz üzerindeki kritik rollerine de değinmiştik. Bu içeriğimizde ise hâlihazırda birden fazla kişinin fark ettiği lakin
anlamlandırmakta zorlandığı
bir duruma göz atacağız.
Gezegenimizin etrafında
her 27 günde bir
turunu
tamamlayan Ay, bu müddet zarfında bizlere daima birebir yüzünü gösteriyor. Bu duruma karşılık hazır bir yanıt olarak Ay’ın kendi etrafında dönmediğini ve bu sebeple onu birebir biçimde gördüğümüzü söyleyebilirsiniz. Ama Ay’ın
kendi etrafında
döndüğünü de biliyoruz. Pekala o vakit nasıl oluyor da biz her vakit Ay’ın tıpkı yüzünü görüyoruz?
Ay hem kendi etrafında hem de gezegenimizin etrafında dönüyorsa onun her tarafını görmemiz gerekmez mi?
Ay’ın kendi etrafında ve Dünya’nın etrafında dönme suratını
hesaba katmadığınızda
bu soru, kulağa epey mantıklı geliyor. Aslında Ay baştan bu yana çok defa bize gösterdiği yüzünü
değiştirmeye çalıştı
ama Dünya, vakit içinde bu durumun gerçekleşmesini engelleyerek uydusunu şimdiki hâline getirdi. Pekala bunu nasıl yaptı?
Dünya’nın etrafını 27 günde turlayan Ay’ın kendi etrafında bir çeşidi tamamlama müddeti de buna eşit. Yani 1 ayın sonunda hem bizim etrafımızda hem de kendi etrafında dönmüş oluyor.
Bu da her baktığımızda
aynı yarım
küreyi görmemize sebep oluyor. Ay’ın karanlık tarafını görmemizi
engelleyen
durum da tam olarak bu.
Ay’ın bize gösterdiği yüzde 50’lik kısmının biraz fazlasını belli vakitlerde görebiliyoruz. Bu fazlalık ise çok değil, görünmeyen kısmın yalnızca
yüzde 9’unu
kapsıyor. Yani Ay’ın yalnızca
yüzde 59’luk
kısmını Dünya’dan görebiliyoruz.
Kaba anlatımın akabinde mantığı tam olarak oturtmak ismine ‘Kütleçekim kilidinin’ ne olduğunu basitçe açıklayalım: Öncelikle biraz geçmişe gidelim
Senkronize dönüş
olarak da bilinen bu durum, bir gök cisminin yörüngesinde bulunduğu öteki cisme daima tıpkı yüzünü göstermesi manasına geliyor, tıpkı Ay örneğinde olduğu üzere. Ay her vakit bu türlü değildi elbette. Birinci oluşmaya başladığı devirlerde Dünya ile epey uyumsuz bir sürate sahip olduğundan hem kendi etrafında hem de gezegenimizin etrafında dönme mühleti
oldukça farklıydı
.
Uzun vakit içinde Dünya’nın uyguladığı yer çekimi kuvveti Ay’ın
şeklinin bozulmasına
yol açınca da suratında belli değişiklikler ortaya çıktı. Başımızda canlandırmak ismine, Dünya’da duran bizler, ayağımızda ve başımızda birbirinden
çok da farklı olmayan
çekim kuvvetleri hissederiz.
Fakat Dünya ve Ay ortasındaki aralık ve Ay’ın büyüklüğü, işleri değiştiriyor:
Bu durumda Ay’ın bize bakan tarafına, karanlık tarafa göre
daha çok çekim kuvveti
uygulanıyor. Ay kendi etrafında döndüğü için kütleçekim merkezi de yüzünü Dünya’dan farklı bir tarafa
çevirmeye çalışsaydı
gezegenimizin çekim gücü onu olduğu noktada tutardı.
Yani şayet Ay olduğundan süratli ilerleseydi her seferinde Dünya, onu hizasında tutmaya çalışır, eski yerine getirirdi. Vakit içinde Ay’ın kendi yörüngesi ile Dünya etrafındaki tipini tamamlama müddetini
eşitleyen
de bu oldu.
Elbette burada karşılıklı tesirler göze çarpıyor. Zira Ay birebir tesir sonucunda Dünya’ya karşı bir
fren vazifesi
görmüş ve uzun vakit evvel sadece
6 saat
olan gün mühletini bugünkü 24 saate çıkarmış.
Dünya’nın Ay’ın biçimini bozduğunu söylemiştik. Ay ise form alması epey kolay olan okyanusların düzeylerini vakit zaman yükselterek bunu yapıyor:
Son olarak bunun Dünya-Ay ikilisine özel bir durum olmadığını, Güneş Sistemi’ndeki
diğer gezegenlerde
ve uydularında da görüldüğünü belirtelim. Mevzu hakkındaki niyetlerinizi yorum kısmında paylaşabilirsiniz.
Kaynaklar
: Astronomy, Uzay-Bilim, Conceptual Academy, Sky at Night Magazine, Evrim Ağacı
