S
SoruCevap
Peygamber ne demek
Allah Teala kullarına, dilediği bilgileri ve talimatı iletmeleri icin bazı insanları
secmiş, onları yuklenecekleri vazifeye uygun ahlak, yetenek ve guclerle donatmıştır
Kur’an’da nebi ve resul olarak anılan bu kişiler icin dilimizde peygamber kelimesi
kullanılır Aslı Farsca olan “peygamber kelimesinin İslami kaynaklardaki karşılığı “nebi
(coğulu, enbiya) ve “resUl (coğulu, rusul)’dur “Nebi kelimesi sozlukte; “haber ve bilgi
alangetiren, yuksek ve şerefli; “resUl kelimesi ise “elci, aracı demektir
Dini bir terim olarak; “Allah’ın mesajını insanlara ileten, hak dini tebliğ eden kimse
anlamına gelir
“Nebi ile “resUl arasında fark olduğunu, yeni bir kitap yeni bir şeriat ile gonderilen
peygamberlere “resulmursel onceki bir resUl’e gonderilen kitap ve şeriatı tebliğ ile
gorevlendirilenlere de “nebi dendiğini soyleyen bilginler olmuştur (Tehanevi, Keşşafu
Istılahati’lFunUn, Lubnan, 1996, I, , II, 1681)
Kur’an’da resuller gibi nebilere de kitap, hukum ve hikmet verildiği bildirilmektedir
(bk Bakara, 2213; Ali İmran, 370, 81; Casiye, 4516; Ankebut, 2927; Hadid, 5726)
“ResUl ile “nebi kelimelerinin gectiği ayetler birlikte değerlendirildiğinde her
ikisinin de ortak niteliklere sahip olduğu gorulmektedir Bu nitelikler; kendilerine kitap,
hikmet, nubuvvet ve hukum verilmesi ve vahyedilmiş olması, uyarıcı ve mujdeci
olmalarıdır (bk Ali İmran, 379, 81; Nisa, 4163165; Ahzab, 333435; Hadid, 572526; Hac, 2252)
Peygamberlerde beş ortak nitelik bulunur: Nadiren işledikleri ve “zelle denen hataları
dışında gunahtan korunmuşlardır (ismet), akıllı ve zekidirler (fetanet), Allah’tan aldıkları
vahyi kullara olduğu gibi iletirler (tebliğ), her bakımdan guvenilir kişilerdir (emanet), ozu
sozu bir, durust insanlardır (sıdk)
İlk insan ve ilk peygamber olan Hz Adem’den son peygamber (hatemu’lenbiya)
Muhammed Mustafa’ya kadar bircok peygamber gelip gecmiş; bunların bir kısmına kucuk,
bir kısmına da buyuk hacimli kitaplar gonderilmiştir (vahiy) Adem’e 10, Şit’e 50, İdris’e
30 ve İbrahim’e 10 olmak uzere 100 sahife (bk SuyUti, edDurru’lMensUr, VIII, 489; AlUsi, XV, 141
142) ile Tevrat, ZebUr, İncil ve Kur’an isimleriyle anılan dort buyuk kitap, isimleri ve
miktarları kutsal kaynaklarda ve şifahi rivayetlerde bildirilen vahiyler, yani peygamberlere
indirilmiş kitap ve sayfalardır (bk A‘la, 871819) Bunların sonuncusu, son peygamber Hz
Muhammed’e gelmiş bulunan Kur’anı Kerim’dir
Allah Teala kullarına, dilediği bilgileri ve talimatı iletmeleri icin bazı insanları
secmiş, onları yuklenecekleri vazifeye uygun ahlak, yetenek ve guclerle donatmıştır
Kur’an’da nebi ve resul olarak anılan bu kişiler icin dilimizde peygamber kelimesi
kullanılır Aslı Farsca olan “peygamber kelimesinin İslami kaynaklardaki karşılığı “nebi
(coğulu, enbiya) ve “resUl (coğulu, rusul)’dur “Nebi kelimesi sozlukte; “haber ve bilgi
alangetiren, yuksek ve şerefli; “resUl kelimesi ise “elci, aracı demektir
Dini bir terim olarak; “Allah’ın mesajını insanlara ileten, hak dini tebliğ eden kimse
anlamına gelir
“Nebi ile “resUl arasında fark olduğunu, yeni bir kitap yeni bir şeriat ile gonderilen
peygamberlere “resulmursel onceki bir resUl’e gonderilen kitap ve şeriatı tebliğ ile
gorevlendirilenlere de “nebi dendiğini soyleyen bilginler olmuştur (Tehanevi, Keşşafu
Istılahati’lFunUn, Lubnan, 1996, I, , II, 1681)
Kur’an’da resuller gibi nebilere de kitap, hukum ve hikmet verildiği bildirilmektedir
(bk Bakara, 2213; Ali İmran, 370, 81; Casiye, 4516; Ankebut, 2927; Hadid, 5726)
“ResUl ile “nebi kelimelerinin gectiği ayetler birlikte değerlendirildiğinde her
ikisinin de ortak niteliklere sahip olduğu gorulmektedir Bu nitelikler; kendilerine kitap,
hikmet, nubuvvet ve hukum verilmesi ve vahyedilmiş olması, uyarıcı ve mujdeci
olmalarıdır (bk Ali İmran, 379, 81; Nisa, 4163165; Ahzab, 333435; Hadid, 572526; Hac, 2252)
Peygamberlerde beş ortak nitelik bulunur: Nadiren işledikleri ve “zelle denen hataları
dışında gunahtan korunmuşlardır (ismet), akıllı ve zekidirler (fetanet), Allah’tan aldıkları
vahyi kullara olduğu gibi iletirler (tebliğ), her bakımdan guvenilir kişilerdir (emanet), ozu
sozu bir, durust insanlardır (sıdk)
İlk insan ve ilk peygamber olan Hz Adem’den son peygamber (hatemu’lenbiya)
Muhammed Mustafa’ya kadar bircok peygamber gelip gecmiş; bunların bir kısmına kucuk,
bir kısmına da buyuk hacimli kitaplar gonderilmiştir (vahiy) Adem’e 10, Şit’e 50, İdris’e
30 ve İbrahim’e 10 olmak uzere 100 sahife (bk SuyUti, edDurru’lMensUr, VIII, 489; AlUsi, XV, 141
142) ile Tevrat, ZebUr, İncil ve Kur’an isimleriyle anılan dort buyuk kitap, isimleri ve
miktarları kutsal kaynaklarda ve şifahi rivayetlerde bildirilen vahiyler, yani peygamberlere
indirilmiş kitap ve sayfalardır (bk A‘la, 871819) Bunların sonuncusu, son peygamber Hz
Muhammed’e gelmiş bulunan Kur’anı Kerim’dir