H
haberci
1990 yılında alçak Yerküre yörüngesine fırlatılan Hubble Uzay Teleskobu, günümüze kadar insanlık için pahası büyük olan binlerce keşfin gerçekleşmesinde büyük rol oynadı. Birinci uzay teleskobu olmamakla bir arada uzaya fırlatılan en büyük ve becerikli uzay robotlarından birisi olarak tanınıyor.
Geçtiğimiz günlerde NASA'nın Hubble Uzay Teleskobu'nu kullanan gökbilimciler, bir kara deliğin içinde disk gibisi bir yapıyı keşfettiler. Kara deliğin içerisinde yaşanan bu olayı özel kılan kısım ise astronomik teorilere nazaran bu türlü bir diskin orada olmaması gerektiği.
Davetsiz olarak kara deliğini içerisine giren bu diskin ışık suratının %10'undan daha süratli bir halde (3.000.000 m/s) kara delikte döndüğü, Hubble Uzay Teleskobu sayesinde ölçüldü. Gezegenimizden 130 ışık yılı uzakta gerçekleşen bu vaka, bilim yerküresinin gündemine oturdu.
NGC 3147 isimli galaksideki kara delik üzere kütle çekimi ile içlerine yeteri kadar materyal alamayan kara delikler, açlık çeken kara delikler olarak tanımlanıyor. Yapılan araştırma doğrultusunda bahsi geçen kara delikteki diskin aktif galaksilerde bulunan büyük diskleri küçük bir boyutta taklit ettiği düşünülüyor.
Çalışmanın birinci müellifi olan İtalya'daki Roma Tre Üniversitesi'nden Stefano Bianchi:
"Yaşananlar ziyadesiyle merak uyandırıcı. Disk, kara deliğe çok yakın. O kadar çok yakın ki sürat ve bölge çekiminin yoğunluğu, fotonları nasıl gördüğümüzü dâhi etkiliyor"
dedi.
Geçtiğimiz günlerde NASA'nın Hubble Uzay Teleskobu'nu kullanan gökbilimciler, bir kara deliğin içinde disk gibisi bir yapıyı keşfettiler. Kara deliğin içerisinde yaşanan bu olayı özel kılan kısım ise astronomik teorilere nazaran bu türlü bir diskin orada olmaması gerektiği.
Davetsiz olarak kara deliğini içerisine giren bu diskin ışık suratının %10'undan daha süratli bir halde (3.000.000 m/s) kara delikte döndüğü, Hubble Uzay Teleskobu sayesinde ölçüldü. Gezegenimizden 130 ışık yılı uzakta gerçekleşen bu vaka, bilim yerküresinin gündemine oturdu.
NGC 3147 isimli galaksideki kara delik üzere kütle çekimi ile içlerine yeteri kadar materyal alamayan kara delikler, açlık çeken kara delikler olarak tanımlanıyor. Yapılan araştırma doğrultusunda bahsi geçen kara delikteki diskin aktif galaksilerde bulunan büyük diskleri küçük bir boyutta taklit ettiği düşünülüyor.
Çalışmanın birinci müellifi olan İtalya'daki Roma Tre Üniversitesi'nden Stefano Bianchi:
"Yaşananlar ziyadesiyle merak uyandırıcı. Disk, kara deliğe çok yakın. O kadar çok yakın ki sürat ve bölge çekiminin yoğunluğu, fotonları nasıl gördüğümüzü dâhi etkiliyor"
dedi.