S
SoruCevap
imagesbaharinguzelligi5ad2d9084f262
Gece , sabaha karşı kalktım Pencereden dışarıya baktığımda gorduğum harkulade manzara karşısında buyulendim Ay, onune cekilen hafif bir sis perdesi ardından, gizemli ve değerli bir mucevhermişcesine ışık sacıyordu Bu biraz puslu havada yayılan sarımtirak ay ışığının yansımaları denizerin, ağacların, evlerin uzerlerine vurmuştu Bir masalı seyrediyormuş gibiydim Geceleri , sessizlikte insan ruhunun butun kapıları acılıyor sanki Her zerreden daha bir anlam cıkarıyor daha derin tefekkur edebiliyor
Sabah ise pırıl pırıl bir gune uyandık elhamdulillah Buralara bahar coktan gelmis Pencereleri acıyorum hafif serin miş gibi hava… Guneş ısınları iceriye suzuluyor Uzerine vurduğu her nesne daha bir detaylı, daha net gorunuveriyor… Butun guzelliği, ihtişamı, hatta belki tozu , eskiyen yanları ile…
Boyle zamanlarda dayanılmaz bir temizlik isteği kaplar beni… Butun pencere ve kapıları aciyor her bir eşyanın tek tek tozunu alarak ise başlıyorum… Sonra diikat ve ozenle her yani supurup siliyorum Temiz bahar havası, oksijen ve iyot kokusuna mış gibi sabun kokuları karışıyor…
Her yan iyice tertemiz olup parladıkca etraf iyice aydınlanıyor, guneşin ışık huzmeleri daha bir guzel yansıyor sanki… Ya icime doğan guneşe onun aydınlığına ne demeli peki? El işlerken akıl boş durmuyor tabi… Tefekkur her dem her yerde olmalı değil mi? Derinlerden, az once teybe yerleştirdiğim kasetten muthiş bir ney taksimi duyuluyor, sonra da insanı coşturan ilahiler…
Ellerimle etrafi, duşuncelerle icimi temizliyormuşum gibi…
Bahar havası carpar , insanda yorgunluk hissi uyandırır derler ya ; beni buyuluyor adeta Bahar yorgunluğu doğadaki bu inaılmaz uyanısın, dirilisin temposuna yetişememekten, onları seyrederken alınan yoğun enerji ve bol oksijenden olsa gerek… Oysa dikkatle bakıp , derin duşunce insan yorgunluktan sıyrılıp, bu yenilenme ruzgarına kapılıveriyor hemde hucrelerine dek… Kendindeki ınaılmaz dirilisin her gun yaşandığını idrak edebiliyor… Ah iste her yine yeniden yaratılıyor alem Bahar, bunu goremeyenlere yavaşlatılarak seyrettirilen bir film gibi… Rabbım butun nimetlerini farkedecek , goz , gonul ve akıl nasip etsin inşallah…
imagesbaharinguzelligi5ad2d909b0500
Bu sabah gunlumu coşturan bu olağanustu guzelliklerden sonra Rabbime de kadar şukretsem azdır , Nasıl yapsam da şukruku eda edebilsem diye duşunuyorum Bu coşkuyu , guzelliği , duyguları paylaşabilmek icin hemen bir arkadaşı cağırıp ağırlamaliyim Duygular, guzellikler paylaşıldıkca artar, insandan insana gecer, gecip yayıldıkca coğalır gibi geliyor bir an …
Bazen zorluklar ust uste geldiğinde, azıcık başımız sıkıştığında hemen yuzumuz asılıyor, bunalıyor, etrafımızdaki mucizelere gozlerimizi kapatıveriyoruz… Oysa gonul gozumuzu hep acık tutmalı her bir gelen zorun, musibetin bir sebep uzere olduğunu ve bize bir şekilde ya hayır , ya, ders , ya da sabır etmemiz halinde ebedi alemde bir guzelliğe donuşeceğini unutmamiz gerekiyor… Hemen icimizi ve kendimizi karartıp otutacağımız yerde buyuteci kendimize cevirip kendimizdeki eksikleri bulup duzeltmeye , iyinin de iyisi olmaya gayrete ve Rabbimize suktermeye yonelmeliyiz değil mi?
Aklıma bir hikaye geldi (sanırım Mesnevi’den) Bir gun Lokman’in efendisine hediye olarak bir karpuz getirirler Hizmetciye “Git , Lokmanı cağır buyurur Lokman gelince efendisi karpuzu kesip ona bir dilim ikram eder Lokman karpuzu oyle bir iştahla yer ki Efendisi ikinci dilimi sunar Sonra ucuncu, dorduncu derken butun karpuz biter Sadece bir dilim kalmışken efendisi son dilimi de kendisi yemek ister Daha ısırır ısırmaz karpuzun acılığından dili ucuklar Lokman’a “A benim canım, bu zehir gibi acı şeyi nasıl olurda sesini cıkarmadan yedin? Niye birşey soylemedin?der Lokman ise: Senden o kadar cok iyilikler, ihsanlar, guzellikler gordum ki elinle bana ikram ettiğin şeye, bu acıdır demeye utandim Diye cevap verir
İnsanoğlu Rabbının bunca ihsanından sonra nasıl oluyor da ufacık musibetlerde, olumsuzluklarda, sıkıntılarda hemen Rabbine karşı isyan bayrağını acabiliyor Ya da serzenişte bulunabiliyor Değil mi?
Gece , sabaha karşı kalktım Pencereden dışarıya baktığımda gorduğum harkulade manzara karşısında buyulendim Ay, onune cekilen hafif bir sis perdesi ardından, gizemli ve değerli bir mucevhermişcesine ışık sacıyordu Bu biraz puslu havada yayılan sarımtirak ay ışığının yansımaları denizerin, ağacların, evlerin uzerlerine vurmuştu Bir masalı seyrediyormuş gibiydim Geceleri , sessizlikte insan ruhunun butun kapıları acılıyor sanki Her zerreden daha bir anlam cıkarıyor daha derin tefekkur edebiliyor
Sabah ise pırıl pırıl bir gune uyandık elhamdulillah Buralara bahar coktan gelmis Pencereleri acıyorum hafif serin miş gibi hava… Guneş ısınları iceriye suzuluyor Uzerine vurduğu her nesne daha bir detaylı, daha net gorunuveriyor… Butun guzelliği, ihtişamı, hatta belki tozu , eskiyen yanları ile…
Boyle zamanlarda dayanılmaz bir temizlik isteği kaplar beni… Butun pencere ve kapıları aciyor her bir eşyanın tek tek tozunu alarak ise başlıyorum… Sonra diikat ve ozenle her yani supurup siliyorum Temiz bahar havası, oksijen ve iyot kokusuna mış gibi sabun kokuları karışıyor…
Her yan iyice tertemiz olup parladıkca etraf iyice aydınlanıyor, guneşin ışık huzmeleri daha bir guzel yansıyor sanki… Ya icime doğan guneşe onun aydınlığına ne demeli peki? El işlerken akıl boş durmuyor tabi… Tefekkur her dem her yerde olmalı değil mi? Derinlerden, az once teybe yerleştirdiğim kasetten muthiş bir ney taksimi duyuluyor, sonra da insanı coşturan ilahiler…
Ellerimle etrafi, duşuncelerle icimi temizliyormuşum gibi…
Bahar havası carpar , insanda yorgunluk hissi uyandırır derler ya ; beni buyuluyor adeta Bahar yorgunluğu doğadaki bu inaılmaz uyanısın, dirilisin temposuna yetişememekten, onları seyrederken alınan yoğun enerji ve bol oksijenden olsa gerek… Oysa dikkatle bakıp , derin duşunce insan yorgunluktan sıyrılıp, bu yenilenme ruzgarına kapılıveriyor hemde hucrelerine dek… Kendindeki ınaılmaz dirilisin her gun yaşandığını idrak edebiliyor… Ah iste her yine yeniden yaratılıyor alem Bahar, bunu goremeyenlere yavaşlatılarak seyrettirilen bir film gibi… Rabbım butun nimetlerini farkedecek , goz , gonul ve akıl nasip etsin inşallah…
imagesbaharinguzelligi5ad2d909b0500
Bu sabah gunlumu coşturan bu olağanustu guzelliklerden sonra Rabbime de kadar şukretsem azdır , Nasıl yapsam da şukruku eda edebilsem diye duşunuyorum Bu coşkuyu , guzelliği , duyguları paylaşabilmek icin hemen bir arkadaşı cağırıp ağırlamaliyim Duygular, guzellikler paylaşıldıkca artar, insandan insana gecer, gecip yayıldıkca coğalır gibi geliyor bir an …
Bazen zorluklar ust uste geldiğinde, azıcık başımız sıkıştığında hemen yuzumuz asılıyor, bunalıyor, etrafımızdaki mucizelere gozlerimizi kapatıveriyoruz… Oysa gonul gozumuzu hep acık tutmalı her bir gelen zorun, musibetin bir sebep uzere olduğunu ve bize bir şekilde ya hayır , ya, ders , ya da sabır etmemiz halinde ebedi alemde bir guzelliğe donuşeceğini unutmamiz gerekiyor… Hemen icimizi ve kendimizi karartıp otutacağımız yerde buyuteci kendimize cevirip kendimizdeki eksikleri bulup duzeltmeye , iyinin de iyisi olmaya gayrete ve Rabbimize suktermeye yonelmeliyiz değil mi?
Aklıma bir hikaye geldi (sanırım Mesnevi’den) Bir gun Lokman’in efendisine hediye olarak bir karpuz getirirler Hizmetciye “Git , Lokmanı cağır buyurur Lokman gelince efendisi karpuzu kesip ona bir dilim ikram eder Lokman karpuzu oyle bir iştahla yer ki Efendisi ikinci dilimi sunar Sonra ucuncu, dorduncu derken butun karpuz biter Sadece bir dilim kalmışken efendisi son dilimi de kendisi yemek ister Daha ısırır ısırmaz karpuzun acılığından dili ucuklar Lokman’a “A benim canım, bu zehir gibi acı şeyi nasıl olurda sesini cıkarmadan yedin? Niye birşey soylemedin?der Lokman ise: Senden o kadar cok iyilikler, ihsanlar, guzellikler gordum ki elinle bana ikram ettiğin şeye, bu acıdır demeye utandim Diye cevap verir
İnsanoğlu Rabbının bunca ihsanından sonra nasıl oluyor da ufacık musibetlerde, olumsuzluklarda, sıkıntılarda hemen Rabbine karşı isyan bayrağını acabiliyor Ya da serzenişte bulunabiliyor Değil mi?